ராமன்: “டாக்டர், நீங்க சிரிக்க கூடாது”
மருத்துவர்: “நான் கண்டிப்பா சிரிக்க மாட்டேன். மருத்துவரா இருபது வருஷமா இருக்கேன், என் பேஷண்டுகளின் நிலைமையைப் பார்த்து ஒரு நாளும் சிரிச்சதில்லை.
ராமன்: “அப்படீன்னா சரி, பாருங்க”
ராமன் தன் பேண்டைக் கழட்டி ஜட்டியை அவிழ்த்து தன் சுண்ணியை காட்டினான். டாக்டர் இது வரை அவ்வளவு சின்ன சுண்ணியை பார்த்ததே இல்லை. கிட்டத்தட்ட ஒரு பீடி அளவுதான், ராமனின் சுண்ணி இருந்தது.
டாக்டர் அதை பார்த்து விட்டு சிரிப்பை அடக்க முயற்சி செய்தார்.
முடியவில்லை, சிரிக்க ஆரம்பித்தார், பிறகு நாற்காலியை விட்டு கீழே விழுந்து வயிறு குலுங்க குலுங்க சிரித்தார். பத்து நிமிடம் கழித்து ஆசுவாசப்படுத்திக் கொண்டார்.
மருத்துவர்: “மன்னிச்சுடுங்க ராமன், என்னையே மறந்து சிரிச்சுட்டேன். இனிமேல் சிரிக்க மாட்டேன், சரி, என்ன பிரச்சனை?”
ராமன்: “என் சுண்ணி வீங்கி இருக்கு”
மருத்துவர்: “நான் கண்டிப்பா சிரிக்க மாட்டேன். மருத்துவரா இருபது வருஷமா இருக்கேன், என் பேஷண்டுகளின் நிலைமையைப் பார்த்து ஒரு நாளும் சிரிச்சதில்லை.
ராமன்: “அப்படீன்னா சரி, பாருங்க”
ராமன் தன் பேண்டைக் கழட்டி ஜட்டியை அவிழ்த்து தன் சுண்ணியை காட்டினான். டாக்டர் இது வரை அவ்வளவு சின்ன சுண்ணியை பார்த்ததே இல்லை. கிட்டத்தட்ட ஒரு பீடி அளவுதான், ராமனின் சுண்ணி இருந்தது.
டாக்டர் அதை பார்த்து விட்டு சிரிப்பை அடக்க முயற்சி செய்தார்.
முடியவில்லை, சிரிக்க ஆரம்பித்தார், பிறகு நாற்காலியை விட்டு கீழே விழுந்து வயிறு குலுங்க குலுங்க சிரித்தார். பத்து நிமிடம் கழித்து ஆசுவாசப்படுத்திக் கொண்டார்.
மருத்துவர்: “மன்னிச்சுடுங்க ராமன், என்னையே மறந்து சிரிச்சுட்டேன். இனிமேல் சிரிக்க மாட்டேன், சரி, என்ன பிரச்சனை?”
ராமன்: “என் சுண்ணி வீங்கி இருக்கு”
